deri ceket

stratiev’den bir nevi yaşar yaşamaz hikayesi.. kalem de en az aziz nesin kadar güçlü.. genel olarak bu tarz konulara soğuk baksam da güçlü metinler ne olursa olsun izlettiriyor işte..

deri ceket’i ibb şehir tiyatroları oynamaya başladı bu ay(ynyny de şehir tiyatrolarında devam..).. rejide arif akkaya.. önceki işlerinden aklımızda, gönlümüzde iyi bir yer edinen akkaya, hayal kırıklığı yaşatmıyor yine.. sahneleme dikkat çekici, ilginç.. (sahne tasarımı gamze kuş) hareketli dekor hem kullanışlı hem işlevsel.. ışık ve müzik de yerinde.. temponun düşmesine nerdeyse hiç izin yok.. biraz böyle daha çok duygulara seslenen bir bölüm, “yol arkadaşı”nın üçlüye katılıp beraber yürüdükleri bölüm var.. işte orası da benim favorim oldu..

oyuncular… yiğit sertdemir’i bir ay içinde ikinci kez izleme şansı yakaladım böylece. 444 için söylemiştim, yazarlığının yanında oyunculuğu da çok iyi, diye.. gerçekten öyle. ikide iki.. 444’e göre mekan da oyun da daha geniş bi alan sunuyor ve yiğit bunu çok iyi kullanıyor.. bi söz var ya tadını çıkarmak diye.. tam onu yapıyor yiğit.. bi oyuncuda bunu görmek ne güzel, aynı tadı siz de alıyorsunuz.. yiğit’in oyunculuğunu birine benzetmek gerekirse ben şevket altuğ’u andırdığını söyleyebilirim, ama hiç rahatsız etmeden, taklit falan yok ortada.. güçlü bi oyunculuk, hoşuma gitti benim..

ve hikmet körmükçü.. sevgili elif acehan’ın annesi. sahnede muhteşem yine, döktürüyor.. ayakta alkışlanmalı..

oyunun en kötü yeri klişenin tavan yaptığı “ben koyun değilim” kısmıydı.. ama ne iyi ki öyle bitmedi, çok sevindim..