sensiz olmaz

2000 yılı.. deli gibi aşığım. ama karşılıksız henüz.. ne numaralar yapıyorum. sürekli peşindeyim. görüşüyoruz, konuşuyoruz, iyi anlaşıyoruz.. duygularımı biliyor, ama o kadar. yarası var.. yanında olduğumu bilsin istiyorum, birbirimize iyi geldiğimizi… o günler sürekli ortaçgil kulaklarımda.. light, eski defterler.. onu tanıdığımdan beri araya giren ilk yaz. ayrılık zor. mavi trene atlıyorum. yine o şarkılar yoldaşım.. balıkesir’e iniyorum. bisürü sokağa girip çıktığımı hatırlıyorum. sonra buluyorum evlerini. arıyorum: burdayım, seni görmeye geldim.. delilik: evlerine davet ediyor beni, babasıyla tanışıyorum. iki gün sonra istanbul’dayım. koca şehri ilk görüşüm. abim askerliğini yapıyor burda. o, evden çıkınca cdlere bakıyorum: ortaçgil için söylenmiş ortaçgil şarkıları. yeni çıkmış. levent yüksel bitiriyor beni: sensiz olmaz… tekrar tekrar dinliyorum, beş kez, on kez, yirmi kez.. sensiz olmaz.. sensiz olmaz.. yine… ben yıllardır aşksızım. ya da öyle sanıyorum.. bi ömre yetecek bi aşk yaşadım belki.. düşününce öyle. çok mutlu oldum, çok sevdim.. gerisi boş.. (31 ekim 2011)