gazap üzümleri’ni okuduğumda sanırım lisedeydim. uzun süre etkisinde kalmıştım, öyle çarpıcıydı. hala, okuduğum kitaplar içinde en iyilerden sayarım.
steinbeck, bu kez devlet tiyatroları’nda çıktı karşıma. genç kuşak birimi, fareler ve insanlar’ını oynuyor bu sezon, “gençlik oyunu” başlığıyla sahneleniyor zaten. bence çok yerinde bir seçim. doğrusu beklemiyordum ama seyirciler arasında da gençleri görmek sevindirdi beni.
devlet tiyatroları bu sezon birkaç kez hayalkırıklığına uğratınca kendimi geri çekmiştim. hele ki özellerde böylesi ilginç ve kaliteli oyunların olduğu bir dönem.. yine de izlemek istediğim bir-iki oyun var ama onlara da ya bilet bulamıyorum ya uzak kalıyorlar bana.. neyse ki bu kez pişman olmadım.
bi defa önce başarılı bi sahneleme bence. yönetmen Zurab Siharulide.. sahneyi ikiye ayıran şeffaf beyaz perdeler, salıncak, ritim, adımlar, tavşan kulakları çok yerinde kullanılmış. sadece oyuncular, tamam konu öyle koşturarak giriyorlar da, sanki pat diye, hani arkadan birisi itmiş dibi geliyorlardı sahneye. evet oyuncular. onlar da gencecik. biraz amatörlük hissediliyor ama rahatsız edici değil, aksine yakışıyor sahneye. iki başrolün adını anmak gerek: berk yaygın, sefa tantoğlu.. hiç fena değiller ve daha iyi oyunlarını izleyeceğiz mutlaka.
konu? yine büyük bunalım yılları, işçiler, onların hayalleri, yalnızlıkları, çaresizlikleri… sadece işçilerin değil ki, sadece o yılların değil.
fareler ve insanlar şişli cevahir sahnesi’nde oynanıyor. doğrusu sevmiyorum orayı. bir alışveriş merkezinin içinde, hele o kadar büyük, kapalı, kasvetli bir yerde tiyatro izlemenin düşüncesi bile kötü geliyor. ama bir yanının da hakkını vermeli hani: koltukları rahat, araları geniş, tiyatro için büyük nimet..
