açtım, bilgisayardaki fotoğraflarımıza baktım.. hala silmedim onları. senden kalan hiçbir anıyı silemedim. belki biraz gerilerde kalıyor bazen, ama çıkıyor işte.
geçen ay ne çok girdin rüyalarıma. başkasını göreyim istiyordum oysa. o kadar istemiyormuşum demek ki. senden başkasını ne zaman isteyeceğim?
bi sabah, yine böyle seni görmüşüm rüyamda, sonra gerçekmiş gibi mutlulukla uyanmışım. “eninde sonunda affedeceğimi biliyordum seni” diyorum.. eskisi gibi..
o yüzden yazmadım mı? sıcağı sıcağına, kendimi zorlaya zorlaya, en çok canımı yaktığın anları bir sayfaya sığdırdım. affetmeye meyledersem hatırlayayım diye.. ama okumayacağım şimdi onları. fotoğraflarda o kadar mutluyum, mutluyuz ki.. kıyamam..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder